Als je nog kunt praten, loop dan wat harder…………………

Dit ving ik op uit mijn loopgroepje nadat de training was afgelopen en we rustig dribbelend aan de cooling down begonnen waren. Het werd opgemerkt nadat ik zelf had opgemerkt, “Kijk, dit is nu praat tempo…”, toen een groep hardlopers vrolijk keuveld en lopend (niet wandelend) ons voorbij kwam.

Ik wil graag even stil staan bij deze opmerking. Praat tempo is het tempo waarbij je nog een gesprek kunt voeren. Meer is het niet, maar ook niet minder. Het is een hele goede indicatie van de intensiteit waarmee je aan het lopen bent. En als je een trainingsprogramma volgt waarin je een rustige duurloop moet uitvoeren is het praat tempo een uitstekend tempo.

Degene die de opmerking maakte is ook niet de eerste de beste en ze heeft voor een groot deel gelijk, misschien wel helemaal dat weet ik niet want ik weet niet wat de opdracht van de trainer is geweest. Inlopen en uitlopen doe je in een rustig tempo, het praat tempo is dan een heel goed tempo. En praten is dan ook helemaal geen probleem. Gezellig, je wisselt wetenswaardigheden uit en als  trainer kom je te weten wat er allemaal in de afgelopen week is gebeurt. Dat kan nuttig zijn als je je lopers moet gaan belasten. Maar als de opdracht een rustige duurloop was….dan heeft mijn loopster helemaal gelijk. Want dan moet je niet praten maar lopen, in een zodanig tempo dat je nog genoeg lucht over hebt om een gesprek te voeren. Je moet dat niet gaan doen want dat gaat ten koste van het tempo. Energie moet je in de spieren stoppen die voor het hardlopen worden gebruikt en niet voor de spieren die nodig zijn om te praten. Dus een rustige duurloop loop je in een tempo waarbij je nog zou kunnen praten.

Een ander lid van de loopgroep merkte op dan ze een interval training nooit alleen zou kunnen volbrengen, u ziet, wij praten wat af. En daarin heeft ze mijns inziens helemaal gelijk. Interval trainingen zijn over het algemeen zware trainingen. Deze trainingen loop je soms in een dusdanig tempo dat er spiervermoeidheid optreed. Door deze trainingen in een groep uit te voeren steun je elkaar in de uitvoering. Niemand wil de training afbreken omdat het te zwaar is, dus gaat iedereen door met de training. De trainer houd de vinger aan de pols en probeert degene die het heel zwaar hebben rustiger te laten lopen, en degen die wel iets meer kunnen, aan te sporen. Als je een dergelijke training alleen uitvoert moet je over een hele grote hoeveelheid zelfdiscipline beschikken. Zodra het tegen gaat zitten en er niemand is die je in de gaten houd, heb een grote kans dat je het opgeeft. Je hebt dan een hoop tijd gestoken in een training die uiteindelijk niet voldoende diepte heeft gehad om het lichaam uit de homeostase te krijgen. Eigenlijk is het dan een verloren training geweest. Niet helemaal hoor, maar optimaal was het niet. Dus een interval training bij voorkeur in groepsverband, veel leuker en veel effectiever. En zo blijven trainers ook nodig………

Ten einde een punt achter dit artikeltje te schrijven nog even een boodschap; Probeer te lopen in een loopgroep onder begeleiding van een trainer. Je krijgt dan begeleiding die er voor zorg dat je niet te veel traint, alle componenten die een training tot een geheel maken en als je geluk hebt op maat gesneden loopschema’s.

Veel loopplezier,

Sietse Keun